даві́льня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даві́льня |
даві́льні |
| Р. |
даві́льні |
даві́льняў |
| Д. |
даві́льні |
даві́льням |
| В. |
даві́льню |
даві́льні |
| Т. |
даві́льняй даві́льняю |
даві́льнямі |
| М. |
даві́льні |
даві́льнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даві́льня ж., спец. дави́льня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даві́льня, ‑і, ж.
Памяшканне, дзе выціскаюць сок з вінаграду або іншых пладоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дави́льня даві́льня, -ні ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wine press [ˈwaɪnˌpres] n. даві́льны прэс для вінагра́ду, даві́льня
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)