даво́лі, прысл.
1. (у спалучэнні з прым. або прысл.). У значнай ступені, у вялікай колькасці.
Прыйшлося дабірацца д. доўга.
2. безас., у знач. вык. Дастаткова, колькі трэба.
Дома ўсяго д.
3. безас. з інф. або з Р. Хопіць, досыць, пара спыніць.
Д. слоў, справа патрэбна!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
даво́лі нареч.
1. с прил. или нареч. дово́льно;
д. вялі́кі — дово́льно большо́й;
д. прыго́жа — дово́льно краси́во;
2. в знач. безл. сказ. дово́льно, доста́точно, хва́тит;
гэ́тага мне д. — э́того мне дово́льно (доста́точно, хва́тит);
3. безл. с инф. или с род. п. (в знач. приказания) дово́льно; доста́точно; хва́тит;
д. дурэ́ць! — дово́льно (хва́тит) шали́ть!;
д. слоў! — дово́льно (доста́точно, хва́тит) слов!;
д.! змо́ўкні! — дово́льно (доста́точно, хва́тит)! замолчи́!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
даво́лі, прысл.
1. (у спалучэнні з прым. або прысл.). У значнай ступені, у вялікай меры. Собіч палажыў на стол перад Варанецкім даволі вялікі стос паперак. Скрыган. Ісці Ніне прыйшлося даволі доўга. Шчарбатаў.
2. безас. у знач. вык. Дастаткова, колькі трэба. Сіл і майстэрства ў нашых перакладчыкаў даволі. Лойка. Не імкнуўся я ніколі За багаццем хіжа гнацца. Усяго ў мяне даволі: Цэлы свет — маё багацце. Панчанка. // Досыць, хопіць; пара спыніць. Даволі гуляць у хованкі! □ Заглянула сонца ў вочкі, Дзень прыйшоў — даволі сну! Чарот.
3. безас. з інф. У складаным сказе, звычайна са злучн. «як», «і», «каб» у другой частцы, абазначае ўмову хуткага наступлення дзеяння або непазбежнага з’яўлення выніку. Даволі прайсціся раз у дзень па чыгунцы — вярсты дзве туды ды назад — вось і поўны кішэні здабытку. Лынькоў. Даволі было.. [салдату] аднаму пабыць гэты малы час тут, на ціхім полі, у ціхую ноч, як тое пекла, што адышло кудысьці наперад, зноў паўстала перад ім з усёю сваёю сілай. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даво́лі прысл
1. (у значнай ступені) zíemlich;
даво́лі до́бра zíemlich [recht] gut;
даво́лі вялі́кі zíemlich groß;
2. (дастаткова) genúg, genügend, zur Genüge;
даво́лі, хо́піць! das reicht!, genúg!, hör(t) auf!;
даво́лі спрача́цца! hört auf zu stréiten!;
даво́лі сло́ваў! genúg der Wórte!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Даво́лі ’даволі’. Рус. дыял. доволя́, до́воли, укр. дово́лі. Параўн. далей серб.-харв. довољ, славен. dovòlj, dovoli, dovólje, dovélj ’тс’. Узнікла спалучэннем *do і склонавай формы ад *volʼa ’воля’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 87–88. Спалучэнне гэтых двух каранёў адбылося ўжо вельмі даўно. Трубачоў указвае на ўтварэнні *dovolъ, *dovolьnъ, *dovьlěti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
даво́лі-такі нареч. дово́льно-таки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
даво́лі-такі́ гл давoлі 1.
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
недурны́, -а́я, -о́е.
Даволі разумны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
неблагі́, -а́я, -о́е.
1. Нядрэнны, даволі добры.
Н. чалавек.
Н. ўраджай.
2. Дастатковы для якой-н. мэты; даволі значны.
У яго н. вопыт практычнай работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
го́дзе, безас., у знач. вык.
Хопіць, даволі.
Г. загараць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)