дава́жванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дава́жванне |
дава́жванні |
| Р. |
дава́жвання |
дава́жванняў |
| Д. |
дава́жванню |
дава́жванням |
| В. |
дава́жванне |
дава́жванні |
| Т. |
дава́жваннем |
дава́жваннямі |
| М. |
дава́жванні |
дава́жваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дава́жванне ср.
1. дове́шивание;
2. дове́шивание, приве́шивание;
1, 2 см. дава́жваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дава́жванне н., дава́жка ж. Zúgabe f -, -n; hinzúgewogenes Stück bis zur Erréichung des erfórderlichen Gewíchts
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дове́шивание дава́жванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приве́шивание
1. прыве́шванне, -ння ср.; прычапля́нне, -ння ср.; прычэ́пліванне, -ння ср.;
2. дава́жванне, -ння ср.; см. приве́шивать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приве́ска ж., разг.
1. прыве́шванне, -ння ср.; прычэ́пліванне, -ння ср.;
2. дава́жванне, -ння ср.; см. приве́шивать;
3. (то, что привешено как украшение) прыве́ска, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)