Дабу́чын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дабу́чын
Р. Дабу́чына
Д. Дабу́чыну
В. Дабу́чын
Т. Дабу́чынам
М. Дабу́чыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ДАБУ́ЧЫН,

назва ў 15—16 ст. (да 1589) г. Пружаны.

т. 5, с. 561

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)