дабраво́льны, -ая, -ае.

Тое, што і добраахвотны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабраво́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дабраво́льны дабраво́льная дабраво́льнае дабраво́льныя
Р. дабраво́льнага дабраво́льнай
дабраво́льнае		 дабраво́льнага дабраво́льных
Д. дабраво́льнаму дабраво́льнай дабраво́льнаму дабраво́льным
В. дабраво́льны (неадуш.)
дабраво́льнага (адуш.)		 дабраво́льную дабраво́льнае дабраво́льныя (неадуш.)
дабраво́льных (адуш.)
Т. дабраво́льным дабраво́льнай
дабраво́льнаю		 дабраво́льным дабраво́льнымі
М. дабраво́льным дабраво́льнай дабраво́льным дабраво́льных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дабраво́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выконваецца па добрай волі, без прымусу; добраахвотны. Дабравольны ўзнос. Дабравольны пачын. // Заснаваны на прынцыпах узаемнай згоды. Дабравольнае аб’яднанне народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабраво́льны разм. гл. дoбрaaxвoтны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самаабклада́нне, -я, н.

Дабравольны збор сродкаў на мясцовыя грамадскія патрэбы, вызначаны самім насельніцтвам, калектывам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаабклада́нне, ‑я, н.

Дабравольны збор сродкаў на мясцовыя грамадскія патрэбы, вызначаны самім насельніцтвам, калектывам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доброхо́тный уст.

1. добразычлі́вы;

2. (добровольный) добраахво́тны, дабраво́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доброво́льный добраахво́тны, дабраво́льны;

на доброво́льных нача́лах на добраахво́тных (дабраво́льных) асно́вах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабра... (гл. добра...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «добра...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: дабравольны, дабрадзей, дабрадушнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

willing [ˈwɪlɪŋ] adj.

1. гато́вы; зго́дны;

be willing быць зго́дным (зрабіць што-н.);

willing or not хо́чаш не хо́чаш

2. добраахво́тны, дабраво́льны;

willing obedience свядо́мая дысцыплі́на

3. стара́нны;

lend a willing hand пада́ць руку́ дапамо́гі

♦

a willing horse руплі́вы працаўні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)