гіпарыё́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гіпарыё́н гіпарыё́ны
Р. гіпарыё́на гіпарыё́наў
Д. гіпарыё́ну гіпарыё́нам
В. гіпарыё́на гіпарыё́наў
Т. гіпарыё́нам гіпарыё́намі
М. гіпарыё́не гіпарыё́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гіпарыён м., палеонт. гиппарио́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГІПАРЫЁН

(Hipporion),

род вымерлых трохпальцых коней атр. няпарнакапытных. Больш за 50 відаў. Існавалі з верхняга міяцэну да ранняга плейстацэну. Сфарміраваліся ў Паўн. Амерыцы, потым засялілі ўсе мацерыкі, акрамя Паўд. Амерыкі і Аўстраліі. Жылі вял. табунамі (да некалькіх тысяч галоў) на травяністых раўнінах тыпу саваннаў.

Былі памерам з невял. каня (выш. ў карку да 1,5 м). Мелі карэнныя зубы больш нізкія, чым у сучасных коней. Бакавыя пальцы (2-і і 4-ы) невял., маглі шырока рассоўвацца ў бакі. Гіпарыёна змянілі аднапальцыя коні, якія лепш прыстасаваліся да жыцця ў стэпах і рассяліліся з Паўн. Амерыкі на інш. Кантыненты.

П.Ф.Каліноўскі.

т. 5, с. 253

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпарыён

(н.-лац. hipparion, ад гр. hippos = конь + Areion = імя хутканогага каня ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

вымерлы трохпальцы конь, які быў пашыраны ў неагене (параўн. анхітэрый, палеатэрый).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анхітэ́рый

(ад гр. anchi = паблізу + -тэрый)

вымерлы трохпальцы конь, які быў пашыраны ў міяцэне (параўн. гіпарыён, палеатэрый).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеатэ́рый

(ад палеа- + -тэрый)

вымерлая няпарнакапытная жывёла, падобная да тапіра, якая жыла ў палеагене (параўн. анхітэрый, гіпарыён).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)