гі́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Утвараць прарэзлівыя, адрывістыя гукі, ускрыкваць.

|| аднакр. гі́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гі́канне, -я, н. і гік, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гі́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гі́каю гі́каем
2-я ас. гі́каеш гі́каеце
3-я ас. гі́кае гі́каюць
Прошлы час
м. гі́каў гі́калі
ж. гі́кала
н. гі́кала
Загадны лад
2-я ас. гі́кай гі́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гі́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гі́каць несов., разг. ги́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Абзывацца прарэзлівымі, адрывістымі гукамі. Казакі гікалі, свісталі, спявалі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гі́каць ’гікаць’, гік, гі́кнуць, гі́канне (БРС). Рус. ги́кать, гик ’тс’, чэш. hýkati ’крычаць ад здзіўлення’, славац. hykať ’плакаць’. Гукапераймальнае (Бернекер, 1, 374; Фасмер, 1, 405; Трубачоў, Эт. сл., 7, 221).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гі́каць, гі́кнуць schréien* vi, kréischen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гикать несов., разг. гі́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць гікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да гікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́канне, ‑я. н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. [Партызаны] чулі, як ззаду стралялі, як доўга над полем разносілася гіканне коннікаў. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)