гідра́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гідра́т гідра́ты
Р. гідра́ту гідра́таў
Д. гідра́ту гідра́там
В. гідра́т гідра́ты
Т. гідра́там гідра́тамі
М. гідра́це гідра́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гідра́т, -ту м., хим. гидра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гідра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Прадукт далучэння вады да неарганічных і арганічных рэчываў.

[Ад грэч. hýdōr — вада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гидра́т хим. гідра́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hydrate

[ˈhaɪdreɪt]

n.

гідра́т -а m.

hydrate of lime — га́шаная ва́пна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wodorotlenek, ~ku

wodorotlen|ek

м. хім. гідрат вокісу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

монагідра́т

(ад мона- + гідрат)

бязводная серная кіслата, бясколернае алеістае рэчыва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хларалгідра́т

(ад хларал + гідрат)

бясколернае крышталічнае рэчыва гаркаватага смаку, якое выкарыстоўваецца як снатворны і процісутаргавы сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крышталегідра́ты

(ад крышталь + гідраты)

крышталічныя рэчывы, якія маюць у сваім складзе малекулы вады, напр. гідрат хлорыстага кальцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыягідра́т

(ад крыя- + гідрат)

сумесь крышталёў лёду і крышталёў солей, якая растапляецца з утварэннем раствору таго самага складу, што і сумесь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)