гіграфі́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гіграфі́л |
гіграфі́лы |
| Р. |
гіграфі́ла |
гіграфі́лаў |
| Д. |
гіграфі́лу |
гіграфі́лам |
| В. |
гіграфі́ла |
гіграфі́лаў |
| Т. |
гіграфі́лам |
гіграфі́ламі |
| М. |
гіграфі́ле |
гіграфі́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гіграфі́л м., зоол. гигрофи́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гигрофи́л зоол. гіграфі́л, -ла м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гіграфі́лы, ‑аў; адз. гіграфіл, ‑а, м.
Спец. Наземныя арганізмы, прыстасаваныя да жыцця ва ўмовах павышанай вільготнасці.
[Ад грэч. hydrós — вільготны і philéō — люблю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)