гіба́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гіба́ю |
гіба́ем |
| 2-я ас. |
гіба́еш |
гіба́еце |
| 3-я ас. |
гіба́е |
гіба́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
гіба́ў |
гіба́лі |
| ж. |
гіба́ла |
| н. |
гіба́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
гіба́й |
гіба́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
гіба́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Гіба́ла ’бабка, абрубак дрэва, на якім бондар гне абручы’ (Бяльк.). Рус. дыял. гиба́ло ’тс’. У іншых слав. мовах значэнне адпаведных слоў адхіляецца ад семантыкі ва ўсх.-слав. лексемах. Да *gybati ’гнуць’ (гл. гіба́ць), суф. *‑dlo. Прасл. тып утварэння, агляд у Трубачова, Эт. сл., 7, 216 (пад *gybadlo).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)