гэ́блік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гэ́блік гэ́блікі
Р. гэ́бліка гэ́блікаў
Д. гэ́бліку гэ́блікам
В. гэ́блік гэ́блікі
Т. гэ́блікам гэ́блікамі
М. гэ́бліку гэ́бліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гэ́блік ж. руба́нок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гэ́блік, ‑а, м.

Памянш. да гэбель; невялікі гэбель. Гэблік так спрытна хадзіў у яго руках, што Сымонка не паспеў агледзецца, як на варштаце вырасла куча белапенных стружак. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гэ́бель м, гэ́блік м спец Hóbel m -s, -, Hándhobel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гэ́бель, -бля, мн. -блі, -бляў, м.

Сталярны інструмент у выглядзе калодкі з шырокім лязом для стругання дрэва.

|| памянш. гэ́блік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. гэ́бельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Hóbel

m -s, - гэ́блік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

compass plane

банда́рскі струг, гэ́блік з паўкру́глым лязо́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адбо́рнік, ‑а, м.

Гэблік з вузкім лязом для выстругвання фігурнай паверхні чаго‑н. Якога толькі інструменту ў .. [бацькі] не было! І гэблікі, і адборнікі, і калёвачкі, і пазнікі, і пілкі ўсялякія. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязру́чны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены зручнасці ў карыстанні; дрэнна прыстасаваны для чаго-н.

Нязручнае месца.

Вузкі н. праход.

2. Які не садзейнічае поспеху, непрыдатны для дасягнення жаданых вынікаў.

Н. момант.

3. Няёмкі ў якіх-н. адносінах, які абцяжарвае працу (пра інструмент, работу і пад.).

Н. гэблік.

|| наз. нязру́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пуцэ́лцал ’шавецкая прылада для навядзення на рантах і абцасах глянцу’ (Скарбы). З нямецкага (пасрэдніцтва ідыш?) Putzholc, параўн. польск. puculec ’дошка для ачышчэння нажоў’, або з ням. Putzhubel, параўн. польск. puchubel ’гэблік для канчатковага выгладжвання паверхні дрэва да бляску’ (Варш. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)