гуся́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Работніца, якая даглядае гусей.

2. Прадаўгаватая авальная пасудзіна з тоўстымі сценкамі для смажання і тушэння гусей, качак, курэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуся́тніца

‘пасудзіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гуся́тніца гуся́тніцы
Р. гуся́тніцы гуся́тніц
Д. гуся́тніцы гуся́тніцам
В. гуся́тніцу гуся́тніцы
Т. гуся́тніцай
гуся́тніцаю		 гуся́тніцамі
М. гуся́тніцы гуся́тніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуся́тніца

‘жанчына, якая даглядае гусей’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гуся́тніца гуся́тніцы
Р. гуся́тніцы гуся́тніц
Д. гуся́тніцы гуся́тніцам
В. гуся́тніцу гуся́тніц
Т. гуся́тніцай
гуся́тніцаю		 гуся́тніцамі
М. гуся́тніцы гуся́тніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуся́тніца ж., в разн. знач. гуся́тница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуся́тніца, ‑ы, ж.

1. Птушніца, якая даглядае гусей.

2. Пасудзіна авальнай формы, у якой смажаць гусей і іншую птушку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуся́тница гуся́тніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)