назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| гу́скі | ||
| гу́скі | гу́сак | |
| гу́сцы | гу́скам | |
| гу́ску | гу́сак | |
| гу́скай гу́скаю |
гу́скамі | |
| гу́сцы | гу́сках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| гу́скі | ||
| гу́скі | гу́сак | |
| гу́сцы | гу́скам | |
| гу́ску | гу́сак | |
| гу́скай гу́скаю |
гу́скамі | |
| гу́сцы | гу́сках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2. Тое, што і гусь (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Том: 7, старонка: 201.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
гусь, -і,
Дзікая і свойская вадаплаўная птушка з доўгай шыяй.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гусы́ня
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патлусце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
Зрабіцца тлустым, тлусцейшым.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вуця́к ’качар’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
«ГУСАЧО́К»,
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)