гуля́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гуля́ка гуля́кі
Р. гуля́кі гуля́к
Д. гуля́ку гуля́кам
В. гуля́ку гуля́к
Т. гуля́кам гуля́камі
М. гуля́ку гуля́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гуля́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гуля́ка гуля́кі
Р. гуля́кі гуля́к
Д. гуля́цы гуля́кам
В. гуля́ку гуля́к
Т. гуля́кай
гуля́каю		 гуля́камі
М. гуля́цы гуля́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гуля́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ля́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ля́к (разм.).

Той, хто нічога не робіць і разгульна жыве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуля́ка разг. гуля́ка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуля́ка м. и ж., разг.

1. гуля́ка; кути́ла м.;

2. прост. ло́вкий танцо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуля́ка, ‑і, м.

Разм. Той, хто гуляе, любіць гуляць (у 1, 2, 4, 5 і 6 знач.). Пра музыку вечна ходзіць Слава кепская ў народзе: «Не касец і не ратай, А гуляка і гультай». Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуля́ка м разм Búmmler m -s, -, Herúmtreiber m -s, -; Zéchbruder m -s, -brüder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

reveller [ˈrevələ] n. гуля́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

raver [ˈreɪvə] n. BrE, infml гуля́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

squanderer [ˈskwɒndərə] n. манта́ч, марнатра́вец; гуля́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)