гугня́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гугня́ю гугня́ем
2-я ас. гугня́еш гугня́еце
3-я ас. гугня́е гугня́юць
Прошлы час
м. гугня́ў гугня́лі
ж. гугня́ла
н. гугня́ла
Загадны лад
2-я ас. гугня́й гугня́йце

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гугня́ць несов., разг. гнуса́вить, гнуси́ть, гундо́сить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гугня́ць, гугня́віць (БРС, Шат., Бяльк.), гугна́ць, гугна́віць (Нас.). Параўн. яшчэ гуня́ва ’гугнява’ (Касп.). Прасл. *gǫgnati ’гаварыць у нос’, *gǫgniti (слав. матэрыял гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 81–82). Словы гукапераймальнага паходжання (рэдуплікацыя першапачатковага gn). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 470.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гнуса́вить несов. гугня́віць, гугня́ць, гугні́ць, гамза́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнуси́ть несов., разг. гугня́віць, гугня́ць, гамза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гугні́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гугню́ гугні́м
2-я ас. гугні́ш гугніце́
3-я ас. гугні́ць гугня́ць
Прошлы час
м. гугні́ў гугні́лі
ж. гугні́ла
н. гугні́ла
Загадны лад
2-я ас. гугні́ гугні́це

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Разгу́ніць ’моцна зганьбіць’ (Юрч. СНЛ), гу́неный ’зняслаўлены’ (Юрч. СНЛ). Ад гу́ніць ’знеслаўляць, ганьбіць’ (Юрч.). Апошняе Трубачоў (ЭССЯ, 7, 82) разам з рус. гуни́ть ’гаманіць, апавядаць’ узводзіць да *gǫgniti (гл. гугняць) — гукапераймання з рэдуплікацыяй спалучэння gn і, у нашым выпадку, спрашчэння gn > n.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)