тып прасцейшых шматклетачных беспазваночных жывёл. 3 класы: губкі вапнавыя (Calcispongiae, або Spongia); губкі шкляныя, або шасціпрамянёвыя (Hyalospongiae, або Hexactinellida); губкі звычайныя (Demospongiae). Каля 5 тыс. відаў. Жывуць пераважна ў акіянах і морах ад прыбярэжнай зоны да глыб. 8500 м, найб. разнастайныя і шматлікія на шэльфе, каля 20 відаў — у прэсных вадаёмах. Каланіяльныя, радзей адзіночныя жывёлы, вядуць нерухомы спосаб жыцця. Узніклі ў дакембрыі, найб. размножыліся ў мезазоі. На Беларусі з губак водзяцца бадзягі. Выкапнёвыя выяўлены ў адкладах дэвону, карбону, юры і мелу.
Выш. 2—150 см, цела бакала- або мяшэчкападобнае, адным канцом прымацоўваюцца да субстрату, на другім адтуліна — вусце. Сценкі цела з порамі, праз якія праходзіць вада з прадуктамі жыўлення. Шкілет з вапністых і крэменязёмных іголак (спікул) або з валокнаў арган. рэчыва (спангіну). Большасць губак — гермафрадыты. Кормяцца дэтрытам, прасцейшымі, дыятомавымі водарасцямі, бактэрыямі і інш. Выкарыстоўваюцца ў медыцыне і тэхніцы, як туалетныя (напр., грэчаская губка), шкляныя губкі ідуць на ўпрыгажэнні і сувеніры.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
губкава́ты, ‑ая, ‑ае.
Падобны да губкі 2 (у 2 знач.); порысты. Губкаватая рызіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпу́дрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Разм. Злёгку напудрыцца. [Ніна] ціхенька, каб ніхто не бачыў, падпудрылася, губкі накусала, бровы насліненымі пальцамі ў стрэлачкі сабрала...Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sponger
[ˈspʌndʒər]
n.
1) той, што зьбіра́е гу́бкі
2) informal дармае́д, нахле́бнік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паразо́а
(н.-лац. parazoa)
надраздзел падцарстаа мнагаклетачных, у які ўваходзяць губкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
закукава́ць, ‑кукую, ‑кукуеш, ‑куку зак.
Пачаць кукаваць. // Пракукаваць. [Дзяўчынка] зусім па-дзіцячаму наставіла губкі і тройчы ціха закукавала: — Ку-ку, ку-ку, ку-ку!Брыль.Недзе далёка зноў закукавала зязюля і адразу змоўкла.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gąbka
gąbk|a
ж.
1. ~i мн.заал.губкі (Pori fera);
2. губка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
паласі́т
[ад ням. P. Pallas = прозвішча ням. прыродазнаўцы (1741—1811)]
жалезна-каменны метэарыт, які мае выгляд жалезна-нікелевай губкі з запоўненымі алівінам порамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)