губа́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
губа́ч |
губачы́ |
| Р. |
губача́ |
губачо́ў |
| Д. |
губачу́ |
губача́м |
| В. |
губача́ |
губачо́ў |
| Т. |
губачо́м |
губача́мі |
| М. |
губачу́ |
губача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
губа́ч, -ча́ м., прост. (о человеке) губа́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
губа́н
1. прост. губа́ч, -ча́ м.;
2. зоол. губа́н, -на́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)