грыма́са, -ы, мн. -ы, грыма́с, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне твару, выкліканае якім-н. пачуццём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыма́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грыма́са грыма́сы
Р. грыма́сы грыма́с
Д. грыма́се грыма́сам
В. грыма́су грыма́сы
Т. грыма́сай
грыма́саю		 грыма́самі
М. грыма́се грыма́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грыма́са ж. грима́са, ужи́мка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыма́са, ‑ы, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне рысаў твару; міна. Строіць грымасы. □ Застаўшыся адзін, Кузьма Кузьміч страціў незалежна рашучы выраз, і яго твар, нібы ад зубнога болю, зморшчыўся ў пакутлівай грымасе. Быкаў.

[Фр. grimace.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыма́са ж Grimásse f -, -n;

рабі́ць [стро́іць] грыма́сы Grimássen schnéiden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грыма́са

(фр. grimace)

наўмыснае або міжвольнае скрыўленне рыс твару; міна (строіць грымасы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грыма́са

(фр. grimace)

1) наўмыснае або міжвольнае скрыўленне рыс твару (выкліканае якім-н. пачуццём);

2) перан. выродлівае праяўленне чаго-н (напр. грымасы жыцця).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

grimace​1 [grɪˈmeɪs, ˈgrɪməs] n. грыма́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грима́са прям., перен. грыма́са, -сы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grymas, ~u

м.

1. грымаса;

przykry grymas — непрыемная грымаса;

2. капрыз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)