грана́тнік

‘драўніна; зборн. дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. грана́тнік
Р. грана́тніку
Д. грана́тніку
В. грана́тнік
Т. грана́тнікам
М. грана́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грана́тнік

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грана́тнік грана́тнікі
Р. грана́тніка грана́тнікаў
Д. грана́тніку грана́тнікам
В. грана́тнік грана́тнікі
Т. грана́тнікам грана́тнікамі
М. грана́тніку грана́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грана́тнік, -ка, (о древесине и собир.) -ку м., бот. грана́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грана́тнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае фруктовае дрэва або куст сямейства гранатавых з ярка-чырвонымі кветкамі; гранат ​1. / ‑у; у знач. зб. Пасадка гранатніку.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грана́тник бот. грана́тнік, -ка и (о древесине и собир.) -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

granatowiec

м. бат. гранатнік; гранатавае дрэва;

гл. granat

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

granat, ~u

I м.

1. бат. гранатнік; гранатавае дрэва (Punica granatum L.);

2. гранат (плод);

3. цёмна-сіні колер

II м. мін.

гранат

III м.

граната;

granat przeciwpancerny — супрацьтанкавая граната

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)