грана́тнік

‘драўніна; зборн. дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. грана́тнік
Р. грана́тніку
Д. грана́тніку
В. грана́тнік
Т. грана́тнікам
М. грана́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)