гра́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гра́давы гра́давая гра́давае гра́давыя
Р. гра́давага гра́давай
гра́давае		 гра́давага гра́давых
Д. гра́даваму гра́давай гра́даваму гра́давым
В. гра́давы (неадуш.) гра́давую гра́давае гра́давыя (неадуш.)
Т. гра́давым гра́давай
гра́даваю		 гра́давым гра́давымі
М. гра́давым гра́давай гра́давым гра́давых

Іншыя варыянты: градавы́.

Крыніцы: sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

градавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. градавы́ градава́я градаво́е градавы́я
Р. градаво́га градаво́й
градаво́е		 градаво́га градавы́х
Д. градаво́му градаво́й градаво́му градавы́м
В. градавы́ (неадуш.)
градаво́га (адуш.)		 градаву́ю градаво́е градавы́я (неадуш.)
градавы́х (адуш.)
Т. градавы́м градаво́й
градаво́ю		 градавы́м градавы́мі
М. градавы́м градаво́й градавы́м градавы́х

Іншыя варыянты: гра́давы.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

градавы́ градово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

градавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да граду. Градавая крупіна. // Які нясе град; з градам. Ідзі ў чыстае ты поле, Градавая хмара. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

град, -у, М -дзе, м.

1. Атмасферныя ападкі ў выглядзе невялікіх ледзяных крупінак.

2. перан., чаго. Мноства чаго-н.

Г. папрокаў.

Градам (прысл.) льецца пот.

|| прым. градавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Градавая хмара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узго́рыста-гра́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узго́рыста-гра́давы узго́рыста-гра́давая узго́рыста-гра́давае узго́рыста-гра́давыя
Р. узго́рыста-гра́давага узго́рыста-гра́давай
узго́рыста-гра́давае		 узго́рыста-гра́давага узго́рыста-гра́давых
Д. узго́рыста-гра́даваму узго́рыста-гра́давай узго́рыста-гра́даваму узго́рыста-гра́давым
В. узго́рыста-гра́давы (неадуш.)
узго́рыста-гра́давага (адуш.)		 узго́рыста-гра́давую узго́рыста-гра́давае узго́рыста-гра́давыя (неадуш.)
узго́рыста-гра́давых (адуш.)
Т. узго́рыста-гра́давым узго́рыста-гра́давай
узго́рыста-гра́даваю		 узго́рыста-гра́давым узго́рыста-гра́давымі
М. узго́рыста-гра́давым узго́рыста-гра́давай узго́рыста-гра́давым узго́рыста-гра́давых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

града́, -ы́, мн. гра́ды і (з ліч. 2, 3, 4) грады́, град, ж.

1. Вузкая паласа зямлі, ускапаная на агародзе ці ў кветніку.

Пасадзіць граду буракоў.

2. Рад невялікіх гор, узгоркаў.

Горная г.

3. Мноства аднастайных прадметаў, размешчаных у адзін рад.

|| памянш. гра́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. гра́дкавы, -ая, -ае (да 1 знач.) і гра́давы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Градкавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

градоно́сный градавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

градово́й градавы́; см. град​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gradowy

градавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)