граві́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. граві́йны граві́йная граві́йнае граві́йныя
Р. граві́йнага граві́йнай
граві́йнае		 граві́йнага граві́йных
Д. граві́йнаму граві́йнай граві́йнаму граві́йным
В. граві́йны (неадуш.)
граві́йнага (адуш.)		 граві́йную граві́йнае граві́йныя (неадуш.)
граві́йных (адуш.)
Т. граві́йным граві́йнай
граві́йнаю		 граві́йным граві́йнымі
М. граві́йным граві́йнай граві́йным граві́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

граві́йны грави́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

граві́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гравію. Гравійныя кар’еры. Гравійны пласт. // Накрыты гравіем. Гравійная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

граві́йны:

граві́йны кар’ер Kíesgrube f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гра́вій, -ю, м.

Абломкавая горная парода ў выглядзе дробных каменьчыкаў, звычайна ўжыв. ў будаўнічых работах; жвір.

|| прым. граві́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пясча́на-граві́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пясча́на-граві́йны пясча́на-граві́йная пясча́на-граві́йнае пясча́на-граві́йныя
Р. пясча́на-граві́йнага пясча́на-граві́йнай
пясча́на-граві́йнае		 пясча́на-граві́йнага пясча́на-граві́йных
Д. пясча́на-граві́йнаму пясча́на-граві́йнай пясча́на-граві́йнаму пясча́на-граві́йным
В. пясча́на-граві́йны (неадуш.)
пясча́на-граві́йнага (адуш.)		 пясча́на-граві́йную пясча́на-граві́йнае пясча́на-граві́йныя (неадуш.)
пясча́на-граві́йных (адуш.)
Т. пясча́на-граві́йным пясча́на-граві́йнай
пясча́на-граві́йнаю		 пясча́на-граві́йным пясча́на-граві́йнымі
М. пясча́на-граві́йным пясча́на-граві́йнай пясча́на-граві́йным пясча́на-граві́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грави́йный граві́йны, жвіро́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kíesgrube

f -, -n жвіро́ўня, граві́йны кар’ер

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гара́

1. Узвышша, любое высокае месца, высокі ўзгорак (БРС).

2. Невысокі марэнавы або пясчаны ўзгорак, звычайна круглы або закруглены ці стромкі з аднаго боку; гравійны пагорак (Рэч., Слаўг., Стол., Шчуч.).

3. Высокі бераг ракі (Дубр., Крыч.).

4. Высокае поле (Ваўк. Сцяшк., Рэч., Слаўг.).

5. Снежны пагорак; сумёт (Крыч., Слаўг.).

□ ур. Жаромская Гара (лес, поле) каля в. Улукі Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

скала́

1. Гравійны ўзгорак; гравійная глеба (Нясв., Слаўг.). Тое ж сколка (Слаўг.).

2. Камяністая глеба (Зах. Бел. Др.-Падб.).

3. Цвёрды грунт; гліністая глеба (Азяр. Касп., Барыс., Крыч., Навагр., Паст.).

4. Вапняк (Кузн. Касп.).

5. Вялізны камень, агромністы валун (Смален. Дабр., Уш.).

6. Буры балотны жалязняк, якім выкладаюць сцены скляпоў, ям у зямлі (Ветк.).

7. Стромы гліністы бераг ракі, бок калодзежнай ямы (Смал.).

8. Цвёрды, скалісты бераг (Навагр., Смарг.).

9. Круты абрыў на Дняпры ў выглядзе навіслага пласта торфу (Бых.).

10. Балотная руда ў выглядзе тонкага пласта жалезнай сіні ў рэчышчы Дняпра супраць г. Ст. Быхава (Расія, т. 9, стар. 18).

11. Празрысты, лёгкі мінерал, т. зв. «чортаў палец» (Жытк.).

□ ур. Скала (залежы фасфарытаў) каля в. Стапкі Мсцісл. («Савецкая краіна», 1932, лістапад, №11 (25), 14), гравійныя ўзгоркі ў в. Шаламы Слаўг.: Кірэева Гара́ або скала́, Гаўры́льчыкава Скала, Мішачкава Скала, Кукалёўка.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)