грабні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Спецыяльнае збудаванне, прызначанае для захавання цела нябожчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Грабні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Грабні́ца
Р. Грабні́цы
Д. Грабні́цы
В. Грабні́цу
Т. Грабні́цай
Грабні́цаю
М. Грабні́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грабні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грабні́ца грабні́цы
Р. грабні́цы грабні́ц
Д. грабні́цы грабні́цам
В. грабні́цу грабні́цы
Т. грабні́цай
грабні́цаю		 грабні́цамі
М. грабні́цы грабні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грабні́ца ж. гробни́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грабні́ца, ‑ы, ж.

Спецыяльнае збудаванне, прызначанае для захавання цела нябожчыка. Грабніцы егіпецкіх фараонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГРАБНІ́ЦА,

архітэктурнае збудаванне ці саркафаг, што ўмяшчае цела нябожчыка і ўвекавечвае яго памяць. Таксама стараж.-егіп. піраміды, мастабы, мікенскія купальныя грабніцы, скальныя грабніцы Індыі, Пярэдняй Азіі і этрускаў, манум. маўзалеі Стараж. Грэцыі і Рыма, купальныя грабніцы Індыі, багата ўпрыгожаныя скульптурай грабніцы Кітая і Карэі. У Зах. Еўропе грабніцы размяшчалі ў цэрквах (звычайна скульпт. фігура памерлага, што ляжыць на саркафагу).

т. 5, с. 380

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грабні́ца ж. Grábmal n -(e)s, -e і -mäler

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Казанлыкская грабніца

т. 7, с. 414

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

саркафа́г, -а, мн. -і, -аў, м.

У старажытных народаў: грабніца ў выглядзе труны (звычайна з каменя).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мегалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Старажытнае збудаванне з вялізных камянёў (помнік, грабніца і пад.).

[Ад грэч. mégas — вялікі і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)