Грабні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Грабні́ца
Р. Грабні́цы
Д. Грабні́цы
В. Грабні́цу
Т. Грабні́цай
Грабні́цаю
М. Грабні́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грабні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грабні́ца грабні́цы
Р. грабні́цы грабні́ц
Д. грабні́цы грабні́цам
В. грабні́цу грабні́цы
Т. грабні́цай
грабні́цаю		 грабні́цамі
М. грабні́цы грабні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грабні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Спецыяльнае збудаванне, прызначанае для захавання цела нябожчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грабні́ца ж. гробни́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грабні́ца, ‑ы, ж.

Спецыяльнае збудаванне, прызначанае для захавання цела нябожчыка. Грабніцы егіпецкіх фараонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГРАБНІ́ЦА,

архітэктурнае збудаванне ці саркафаг, што ўмяшчае цела нябожчыка і ўвекавечвае яго памяць. Таксама стараж.-егіп. піраміды, мастабы, мікенскія купальныя грабніцы, скальныя грабніцы Індыі, Пярэдняй Азіі і этрускаў, манум. маўзалеі Стараж. Грэцыі і Рыма, купальныя грабніцы Індыі, багата ўпрыгожаныя скульптурай грабніцы Кітая і Карэі. У Зах. Еўропе грабніцы размяшчалі ў цэрквах (звычайна скульпт. фігура памерлага, што ляжыць на саркафагу).

т. 5, с. 380

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грабні́ца ж Grábmal n -(e)s, -e і -mäler

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Казанлыкская грабніца

т. 7, с. 414

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

саркафа́г, -а, мн. -і, -аў, м.

У старажытных народаў: грабніца ў выглядзе труны (звычайна з каменя).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мегалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Старажытнае збудаванне з вялізных камянёў (помнік, грабніца і пад.).

[Ад грэч. mégas — вялікі і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)