граба́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
граба́рка |
граба́ркі |
| Р. |
граба́ркі |
граба́рак |
| Д. |
граба́рцы |
граба́ркам |
| В. |
граба́рку |
граба́рак |
| Т. |
граба́ркай
граба́ркаю |
граба́ркамі |
| М. |
граба́рцы |
граба́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
граба́рка ж. (дроги для перевозки земли) граба́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
граба́рка обл.
1. (женщина-землекоп) граба́рка, -кі ж.;
2. (повозка) земляво́зка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
граба́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Жан. да грабар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГРАБА́РКА
(Grabarka),
гара ў Беластоцкім ваяв. Польшчы, праваслаўная святыня. За 11 км на У ад г. Семятычы, 3 км ад чыг. ст. Сычы. Набыла вядомасць святога месца пасля перанясення сюды абраза Спаса Збавіцеля з суседняга г. Мельнік (паводле падання, паміж 13 і 17 ст. ў час вял. небяспекі). Абраз не захаваўся. У 1947 на Грабарцы заснаваны жаночы манастыр святых Марфы і Марыі. З таго часу тут адбываюцца масавыя набажэнствы, найб. урачыстыя ў маі (Маладзёжнае агульнапольскае паломніцтва) і ў свята Праабражэння Гасподняга (19 жн. н. ст.), калі тут збіраецца 50—70 тыс. паломнікаў з Польшчы, Беларусі, Украіны і інш. краін. Паломнікі прыносяць і ставяць на Грабарцы ахвяравальныя крыжы (іх тут некалькі тысяч).
Літ.:
Święta Góra Grabarka. Białystok, 1995.
М.Р.Гайдук.
т. 5, с. 378
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
земляво́зка ж. (повозка) граба́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)