го́сця

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. го́сця го́сці
Р. го́сці го́сцей
го́сцяў
Д. го́сці го́сцям
В. го́сцю го́сцей
го́сцяў
Т. го́сцяй
го́сцяю		 го́сцямі
М. го́сці го́сцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́сця ж. го́стья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́сця, ‑і; Р мн. ‑яў; ж.

Жан. да госць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

госць м., го́сця ж. Gast m -(e)s, Gäste; Gástdelegierte (sub) m, f -n, -n (на з’ездзе і г. д.);

у я́касці го́сця als Gast;

у нас го́сці wir háben Besúch;

сустрака́ць гасце́й Besúch empfángen*;

запраша́ць гасце́й Gäste éinladen*;

ісці́ ў го́сці j-n besúchen;

быць у гасця́х zu Besúch [zu Gast] sein;

◊

у гасця́х до́бра, а до́ма лепш ob Ósten, ob Wésten, zu Haus isťs am bésten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

госць, -я, мн. -і, гасце́й, м.

1. Той, хто наведвае каго-н.

Ехаць у госці.

Г. не дзьміся, еш, што ў місе (прыказка).

2. Асоба, афіцыйна запрошаная прысутнічаць на сходзе, пасяджэнні і пад.

Месцы для гасцей.

|| ж. го́сця, -і, мн. -і, -ей і -яў.

|| прым. гасцявы́, -а́я, -о́е (да 2 знач.).

Г. білет на канферэнцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́сць

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́сць го́сці
Р. го́сця гасце́й
Д. го́сцю гасця́м
В. го́сця гасце́й
Т. го́сцем гасця́мі
М. го́сцю гасця́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гостья го́сця, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гасці́ць, гашчу́, го́сціш, го́сціць; незак.

Жыць дзе-н. у якасці госця.

Г. у родных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

справа́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што (разм.).

Адправіць, выправадзіць куды-н., маючы жаданне пазбавіцца ад каго-н.

С. няпрошанага госця.

|| незак. справа́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. справа́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адна́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што, ад чаго (разм.).

Адвучыць ад якой-н. звычкі ці хаджэння да каго-н. або куды-н.

А. ад курэння.

А. надакучлівага госця.

|| незак. адна́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)