го́рыч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. го́рыч
Р. го́рычы
Д. го́рычы
В. го́рыч
Т. го́рыччу
М. го́рычы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

го́рыч, -ы, ж.

1. Горкі пах, смак.

Г. палыну.

Г. у роце.

2. перан. Горкае пачуццё ад гора, крыўды, няўдачы.

Г. страты.

Г. ад незаслужанай крыўды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рыч ж., прям., перен. го́речь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рыч, ‑ы, ж.

1. Горкі пах, горкі смак. Горыч дыму. □ Дзіцячай усмешкай застыну, Калі прыгадаецца ранак, Забытая горыч палыну, Драўляны даверлівы ганак. Вярба.

2. перан. Цяжкае, горкае пачуццё, выкліканае горам, няўдачай, крыўдай і пад. Горыч паражэння. Горыч разлукі. □ Боль і горыч ад незаслужанай крыўды ахапілі сэрца старога, і ён, стоячы на скрыжаванні дарог, у думках звяртаецца да сына. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рыч ж

1. Bítterkeit f -;

го́рыч у ро́це bítterer Geschmáck im Mund;

2. перан (горкае пачуццё) Bítternis f -, -se;

го́рыч растава́ння Bítterkeit des Ábschieds

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́ркасць, -і, ж.

Тое, што і горыч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

embitter [ɪmˈbɪtə] v. азлабля́ць; раззлава́ць; выкліка́ць го́рыч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ёлкасць ’горыч’ (Янк. III, Яруш.), рэгулярна да ёлкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozgoryczenie

н. горыч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gall​1 [gɔ:l] n.

1. сме́ласць, наха́бства

2. fml няна́вісць; го́рыч

3. med., dated жоўць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)