Горцаў М. 12/584

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Горцаў В. М. 4/23, 147, 165, 561

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

го́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́рац го́рцы
Р. го́рца го́рцаў
Д. го́рцу го́рцам
В. го́рца го́рцаў
Т. го́рцам го́рцамі
М. го́рцу го́рцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

са́кля, -і, мн. -і, -яў, ж.

Назва жылля каўказскіх горцаў.

Стаяла с. пад гарою.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

trews [tru:z] n. pl. штаны́ ў кле́тку (шатландскіх горцаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

го́рац, ‑рца, м.

Жыхар гор, горнай краіны. Паселішча горцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумга́н, ‑а, м.

У цюркскіх народаў і каўказскіх горцаў — высокі збан з носікам.

[Цюрк. кумган.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да горца, горцаў, належыць ім. Горскія плямёны. Горскае паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куна́к, ‑а, м.

Друг, прыяцель у каўказскіх горцаў, з якім устанаўліваюцца адносіны асобай блізкасці, гасціннасці і ўзаемнай дапамогі.

[Ад цюрк. кунак — госць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хеўсу́ры, ‑аў; адз. хеўсур, ‑а, м.; хеўсурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. хеўсуркі, ‑рак; ж.

Этнаграфічная група грузін (горцаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)