городи́ть несов.

1. обл. (ставить забор) гарадзі́ць;

2. (говорить вздор) прост. пле́сці, вярзці́, пляву́згаць;

◊

огоро́д городи́ть агаро́д гарадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярзці́ несов., разг. плести́, нести́, городи́ть, бре́дить;

◊ в. лухту́ — нести́ вздор, поро́ть чушь (дичь);

в. глу́пства — городи́ть чепуху́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́цце собир., ср., см. галлё;

◊ пле́сці з ду́ба в. — городи́ть околе́сицу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарадзі́ць несов., прям., перен. городи́ть;

◊ агаро́д г. — огоро́д городи́ть;

г. (вярзці́) глу́пства — нести́ (моло́ть) чушь;

гаво́рыць — гаро́дзіць, а на пра́ўду выхо́дзіць — погов. как бу́дто чушь, а на пове́рку выхо́дит — пра́вда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чепуха́ ж., разг.

1. (глупости, вздор, чушь) бязглу́здзіца, -цы ж.; лухта́, -ты́ ж., глу́пства, -ва ср.;

2. (пустяк) дро́бязь, -зі ж., глу́пства, -ва ср.;

◊

городи́ть чепуху́ вярзці́ лухту́ (глу́пства);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гарадзі́ць ’гарадзіць’ (БРС, Шат., Касп., Бяльк.). Рус. городи́ть, укр. городи́ти, польск. grodzić, чэш. hraditi, балг. градя́, серб.-харв. гра́дити, ст.-сл. градити. Прасл. *gorditi ’будаваць, гарадзіць, ствараць і да т. п.’, дзеяслоў на ‑iti, утвораны ад прасл. *gordъ ’горад і да т. п.’ Аб гарадзіць < *gorditi гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 35 (дзе дэталёва прыводзіцца параўнальны матэрыял з усіх слав. моў). Ад гарадзі́ць утворана суфіксам ‑ба гарадзьба́ ’будаванне агароджы’ (БРС, Шат., Касп.). Але гэта слова, здаецца, не з’яўляецца вытворным прама на бел. глебе, а паходзіць з прасл. *gordьba (з адпаведнымі паралелямі ў іншых слав. мовах). Гл. Трубачоў, там жа, 38. Уласна бел. з’яўляецца гарадзьбі́к ’чалавек, які робіць агароджу’ (Бяльк.). У пераносным сэнсе ўсх.-слав. *goroditi ўжывалася і ў фразеалагічных зваротах (’гаварыць бяссэнснае, глупства’). Гл. Шанскі, 1, Г, 139–140.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

агаро́д м. огоро́д;

◊ а. гарадзі́ць — огоро́д городи́ть;

кі́даць каме́ньчыкі ў а. — (чый) кида́ть ка́мешки в огоро́д (чей);

пусці́ць казла́ ў а. — погов. пусти́ть козла́ в огоро́д;

сямёра варо́т і ўсе ў а. — погов. се́меро воро́т и все в огоро́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пле́сці несов., прям., перен. плести́; (свивая, скручивая — ещё) вить;

пле́сці се́тку — плести́ сеть;

пле́сці вянкі́ — плести́ (вить) венки́;

што ты там пляце́ш? — что ты там плетёшь?;

◊ пле́сці лухту́ — нести́ вздор;

пле́сці з ду́ба ве́цце; пле́сці смаляно́га ду́ба — городи́ть околе́сицу;

пле́сці кашалі́ з ла́пцямі — нести́ чушь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуб м.

1. (род. ду́ба) дуб;

стогадо́вы д. — столе́тний дуб;

2. (о древесине и собир.) (род. ду́бу) дуб;

3. (род. ду́ба) (лодка) дуб;

○ ко́ркавы д. — про́бковый дуб;

◊ даць ду́ба — прост. сыгра́ть в я́щик; отда́ть концы́; окочу́риться;

свіння́ пад ~бам — свинья́ под ду́бом;

д. ду́бам — болва́н болва́ном;

пле́сці з ду́ба ве́цце; пле́сці смаляно́га ду́ба — городи́ть околе́сицу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)