гонора́р ганара́р, -ру м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ганара́р, -ру м. гонора́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ганара́р (БРС). Рус. гонора́р, укр. гонора́р. Як мяркуюць Фасмер (1, 437) і Шанскі (1, Г, 128–129), запазычанне з ням. Honorar, а гэта з лац. honorārium ’узнагарода’ (аб гісторыі слова падрабязней гл. у Шанскага, там жа). Можна ставіць пытанне, ці бел. і ўкр. словы не запазычаны праз рус. мову (для канкрэтнай гісторыі бел. і ўкр. слоў не хапае даных). Наўрад ці паміж бел. ганара́р і ст.-бел. гонорариумъ (XVII ст., гл. Булыка, Запазыч., 84) ёсць прамая сувязь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
поли́стный паа́ркушны; (об уплате) ад а́ркуша;
поли́стный гонора́р паа́ркушны ганара́р, ганара́р ад а́ркуша.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)