го́нкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́нкі го́нкая го́нкае го́нкія
Р. го́нкага го́нкай
го́нкае		 го́нкага го́нкіх
Д. го́нкаму го́нкай го́нкаму го́нкім
В. го́нкі (неадуш.)
го́нкага (адуш.)		 го́нкую го́нкае го́нкія (неадуш.)
го́нкіх (адуш.)
Т. го́нкім го́нкай
го́нкаю		 го́нкім го́нкімі
М. го́нкім го́нкай го́нкім го́нкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

го́нкі, -ая, -ае.

1. Хуткі, імклівы ў руху.

Гонкая плынь ракі.

Г. човен.

2. Высокі і роўны (пра дрэвы).

Гонкія сосны.

|| наз. го́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́нкі I сущ. (род. го́нак) ед. нет, спорт. го́нки

го́нкі II

1. (быстрый) го́нкий;

г. со́кал — охот. го́нкий со́кол;

2. (о деревьях) высо́кий и ро́вный;

~кая — хво́я высо́кая и ро́вная сосна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́нкі, ‑ая, ‑ае.

1. Хуткі, імклівы ў руху. Праз.. лазнякі прасвечвала гонкая плынь ракі. Савіцкі. Вясна з шырокіх даляў Прыслала гонкія вятры. Кляўко. // Які мае лёгкі ход; шпаркі. Гонкія чаўны. □ Паляцела дзяўчына Самалётам гонкім Над шчаслівай краінай, Над роднай старонкай. Купала.

2. Высокі, роўны, выносісты. Гонкія маладыя сосны, як на парадзе, адна ў адну, імчацца насустрач цягніку, ледзь-ледзь гойдаюцца ў верхавінні і знікаюць. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. гнаць.

2. звычайна мн. (го́нкі, -нак). Спаборніцтва ў хуткасці (на аўтамабілях, лыжах і пад.).

Аўтамабільныя гонкі.

Лыжная г.

○

Гонка ўзбраення — палітычнае супрацьстаянне некалькіх дзяржаў за перавагу ў галіне ўзбраення.

|| прым. го́начны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Г. аўтамабіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́нкі

1. (хуткі) schnell, rasch; flink;

2. (высокі) hoch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лыжныя гонкі

т. 9, с. 382

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

го́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. го́нка го́нкі
Р. го́нкі го́нак
Д. го́нцы го́нкам
В. го́нку го́нкі
Т. го́нкай
го́нкаю		 го́нкамі
М. го́нцы го́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

го́нкий в разн. знач. го́нкі;

го́нкий со́кол охотн. го́нкі со́кал;

го́нкий лес го́нкі лес.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мотаго́нкі, -нак, адз. мотаго́нка, -і, ж.

Гонкі на матацыклах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)