го́льф

‘гульня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. го́льф
Р. го́льфа
Д. го́льфу
В. го́льф
Т. го́льфам
М. го́льфе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

го́льф

‘панчоха да калена; світэр’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́льф го́льфы
Р. го́льфа го́льфаў
Д. го́льфу го́льфам
В. го́льф го́льфы
Т. го́льфам го́льфамі
М. го́льфе го́льфах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гольф, -а, м.

Гульня ў мяч, які клюшкай заганяюць у ямку, пераадольваючы рад штучных перашкод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гольф I м., спорт. гольф

гольф II м., разг. (к го́льфы) гольф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гольф спорт. гольф, род. го́льфа м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гольф-ка́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гольф-ка́рт гольф-ка́рты
Р. гольф-ка́рта гольф-ка́ртаў
Д. гольф-ка́рту гольф-ка́ртам
В. гольф-ка́рт гольф-ка́рты
Т. гольф-ка́ртам гольф-ка́ртамі
М. гольф-ка́рце гольф-ка́ртах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гольф-клу́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гольф-клу́б гольф-клу́бы
Р. гольф-клу́ба гольф-клу́баў
Д. гольф-клу́бу гольф-клу́бам
В. гольф-клу́б гольф-клу́бы
Т. гольф-клу́бам гольф-клу́бамі
М. гольф-клу́бе гольф-клу́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гольф, ‑а, м.

1. Распаўсюджаная ў Англіі гульня ў мяч, які стараюцца загнаць у ямку спецыяльнай палкай найменшай колькасцю Удараў.

2. толькі мн. (го́льфы, ‑аў). Кароткія штаны, якія зашпільваюцца пад каленам.

3. звычайна мн. (го́льфы, ‑аў). Панчохі да калена.

[Англ. golf.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГОЛЬФ

(англ. golf),

спартыўная гульня з мячом і клюшкай. Полем для гольфа служыць участак натуральнай умерана перасечанай мясцовасці (поле, парк, узлесак) пл. ад 50 тыс. да 200 тыс. м², на якім размечана 9—18 дарожак-трас (даўж. 150—470 м, шыр. 30—40 м). У канцы кожнай з іх зроблены пляцоўкі пл. каля 20 м² з ямкай-лункай пасярэдзіне (глыб. 11 см, дыяметр 10 см). Мяч з літой гумы (вес 42,5 г), клюшкі (у наборы) даўж. ад 85 да 110 см з галоўкамі рознай формы. Мэта гульні — ударамі клюшкай па мячу пракаціць яго праз усе дарожкі і патрапіць ім у кожную лунку. Перамагае той ігрок ці каманда, якія зробяць гэта найменшай колькасцю ўдараў.

Зарадзіўся гольф у сярэднія вякі ў Даніі. Найб. развіты ў Вялікабрытаніі, Канадзе, Аўстраліі, ЗША, краінах Скандынавіі. Уваходзіў у праграму Алімпійскіх гульняў (1900, 1904).

т. 5, с. 328

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мі́ні-го́льф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мі́ні-го́льф
Р. мі́ні-го́льфа
Д. мі́ні-го́льфу
В. мі́ні-го́льф
Т. мі́ні-го́льфам
М. мі́ні-го́льфе

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)