го́лле

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. го́лле
Р. го́лля
Д. го́ллю
В. го́лле
Т. го́ллем
М. го́ллі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

го́лле гл. галлё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́лле ср., собир., см. галлё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́лле,

гл. галлё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галлё, -я́ і го́лле, -я, н., зб.

Дробнае сучча, сухія галіны дрэў.

Назбіраць галля (голля).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́лле н гл галлё

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Го́лле. Гл. галлё.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зві́слы, -ая, -ае.

Які звіс, апусціўся, абвіслы.

Звіслыя вусы.

Звіслае голле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дра́паць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак., каго-што.

Рабіць драпіны чым-н. вострым, цвёрдым на якой-н. паверхні.

Голле драпала рукі.

|| аднакр. драпану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. дра́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Віслаголле ’вісячыя галіны вярбы’ (КТС). Да ві́слы (гл.) і го́лле (гл. галіна).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)