1. Станавіцца гнілым пад уздзеяннем мікраарганізмаў.
Сена гніе.
2.перан. Цяжка жыць, гібець.
Г. у акопах.
|| зак.згні́сціізгніць, -гнію́, -гніе́ш, -гніе́.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гні́сціігніць, гнію, гніеш, гніе; пр. гніў, ‑ла, ‑ло; незак.
1. Разбурацца, станавіцца гнілым ад дзеяння мікраарганізмаў. Гніць у зямлі. □ На зямлі гніюць пакрытыя мохам камлі лясных волатаў.В. Вольскі.[Леўчык] ніколі добра не з’еў, не знасіў добрай адзежыны, а ў самога свіран дабра гніе.Чарнышэвіч.//перан. Занепадаць, разлагацца. Сацыялістычная сістэма развіваецца, капіталістычная — гніе.
2.перан. Цярпець гора, мукі; гібець. Гніць у турме. Гніць у акопах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гні́сці, гніць (ver)fáulen vi (s), vermódern vi (s); verwésen vi (s) (труп)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сгнива́тьнесов.
1. гні́сці, гніць, згніва́ць;
2.перен. гні́сці, гніць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)