глы́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. глы́ба глы́бы
Р. глы́бы глы́б
Д. глы́бе глы́бам
В. глы́бу глы́бы
Т. глы́бай
глы́баю		 глы́бамі
М. глы́бе глы́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

глы́ба, -ы, мн. -ы, глыб, ж.

Вялікі кавалак, абломак цвёрдага рэчыва.

Г. лёду.

|| прым. глы́бавы, -ая, -ае.

Г. россып.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глы́ба ж. глы́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глы́ба камлы́га, -гі ж.; глы́ба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глы́ба, ‑ы, ж.

Вялікі бясформенны кавалак, абломак цвёрдага цела. Гранітная глыба. Глыба лёду. □ Летні сад над Нявою, агні над Фантанкай, Медны коннік на глыбе, залочаны шпіль... Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЛЫ́БА,

Глуба, возера ў Расонскім р-не Віцебскай вобл., у бас. р. Дрыса, за 32 км на ПнУ ад г.п. Расоны. Пл. 1,52 км², даўж. 3,46 км, найб. шыр. 800 м, найб. глыб. 10,7 м, даўж. берагавой лініі 9 км. Пл. вадазбору 33,2 км². Схілы катлавіны выш. 13—14 м, пад лесам і хмызняком. Берагі пясчаныя, да ўрэзу вады расце хмызняк, на Пн — лес. Пойма 5—10 м, вакол заліваў пашыраецца да 250 м, забалочаная. Ва ўсх. ч. возера востраў пл. 0,7 га. Дно пясчанае, глыбей 2—3 м глеістае. Зарастае. Злучана пратокай з воз. Дрысы.

т. 5, с. 306

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

глы́ба ж Block m -(e)s, Blöcke; Brócken m -s, - (каменя, металу); Schólle f -, -n, Érdscholle f, KІúmpen m -s, -, Érdklumpen m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Глы́ба ’глыба’ (БРС). Слова вядома толькі ў рус. і бел. мовах (гл. Трубачоў, Эт. сл., 6, 160). Паводле Трубачова (там жа), роднаснае слову *glyza (гл. глы́за). Ранейшая версія (роднаснасць з лац. glēba ’ком зямлі’), якую прапанавалі Брандт, РФВ, 22, 119; Бернекер, 1, 310; Фасмер, 1, 147, не вельмі верагодная, паколькі тут назіраецца неаднолькавы вакалізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глы́ба

1. Кавалак цвёрдай зямлі ці дзірвану на раллі (Слаўг.).

2. Грунт, абсунуты ў яму, капальню (Слаўг.).

3. Глыбокае месца ў рацэ, возеры (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

камлы́га ж. глы́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)