глушцо́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. глушцо́ў глушцо́ва глушцо́ва глушцо́вы
Р. глушцо́вага глушцо́вай глушцо́вага глушцо́вых
Д. глушцо́ваму глушцо́вай глушцо́вага глушцо́вым
В. глушцо́ў (неадуш.)
глушцо́вага (адуш.)		 глушцо́ву глушцо́ва глушцо́вы (неадуш.)
глушцо́вых (адуш.)
Т. глушцо́вым глушцо́вай глушцо́вай глушцо́вымі
М. глушцо́вым глушцо́вай глушцо́вай глушцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глушцо́ў

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. глушцо́ў глушцо́ва глушцо́ва глушцо́вы
Р. глушцо́вага глушцо́вай глушцо́вага глушцо́вых
Д. глушцо́ваму глушцо́вай глушцо́вага глушцо́вым
В. глушцо́ў (неадуш.)
глушцо́вага (адуш.)		 глушцо́ву глушцо́ва глушцо́вы (неадуш.)
глушцо́вых (адуш.)
Т. глушцо́вым глушцо́вай глушцо́вай глушцо́вымі
М. глушцо́вым глушцо́вай глушцо́вай глушцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глушцо́ў глухари́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глушцо́ў, ‑ова.

Які належыць глушцу. Глушцова такаванне. □ Глушцовым пер’ем тут І мох І ліст прапах. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глушэ́ц

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. глушэ́ц глушцы́
Р. глушца́ глушцо́ў
Д. глушцу́ глушца́м
В. глушца́ глушцо́ў
Т. глушцо́м глушца́мі
М. глушцы́ глушца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глушэ́ц

‘глухі чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. глушэ́ц глушцы́
Р. глушца́ глушцо́ў
Д. глушцу́ глушца́м
В. глушца́ глушцо́ў
Т. глушцо́м глушца́мі
М. глушцу́ глушца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папастраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што, чаго і без дап.

Разм. Страляць многа, неаднаразова; пастраляць, настраляць многа каго‑, чаго‑н. [Міхал:] — Ось возьмем стрэльбы, пойдзем жыва Ды хоць у смак папастраляем І ўсіх глушцоў паразганяем! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квакта́нне і квахта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. квактаць, квахтаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. З усіх бакоў чуцён быў мышыны піск, квактанне жаб, шапаценне. Мурашка. Падыходзячы да сасняку, мы пачулі квахтанне глушцоў, пачулі, як яны пералятаюць з месца на месца — верныя адзнакі такавішча. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́чна, прысл.

1. Без пачатку і без канца, заўсёды, бясконца, спрадвеку. Матэрыя існуе вечна. □ Сонца вечна людзям свеціць. Колас. // На працягу вякоў, вельмі доўга. Жыць вечна ў памяці народа.

2. Пастаянна, заўсёды. Пах смалы.. шырокай хваляй вечна плыве з густых хвояў лесу. Чорны. Бацька вечна заняты: то ў абходзе, то высочвае.. глушцоў ці лася, то вязе ў замак рыбу або качак. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГА́ЛЕЧНІК,

1) буйнаабломкавая горная парода, складзеная з галькі з дамешкамі жвіру, пяску, дробных валуноў. Прамежкі паміж цвёрдымі часцінкамі могуць быць запоўнены гліністым або карбанатным матэрыялам. Пласты галечніку звязаны з прыбярэжна-марскімі, водна-ледавіковымі, рачнымі адкладамі. Галечнік з антрапагенавых адкладаў шырока выкарыстоўваецца для дарожнага буд-ва, баластавання чыгункі, фільтрацыйных збудаванняў і інш. 2) Спецыяльная расчышчаная ў лесе пляцоўка з падсыпаным буйназярністым пяском у месцах зімовага знаходжання глушцоў, рабчыкаў, цецерукоў (неабходная птушкам для лепшага засваення грубага зімовага корму).

т. 4, с. 459

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)