глазе́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. глазе́т
Р. глазе́ту
Д. глазе́ту
В. глазе́т
Т. глазе́там
М. глазе́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

глазе́т, -у, М -зе́це, м.

Парча з каляровай шаўковай асновай і тканымі залатымі ці сярэбранымі ўзорамі.

|| прым. глазе́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глазе́т, -ту м., текст. глазе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глазе́т текст. глазе́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глазе́т, ‑у, М ‑зеце, м.

Сорт парчы з каляровай шаўковай асновай і з вытканымі на ёй залатымі або сярэбранымі ўзорамі.

[Ад фр. glacé — глянцаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глазе́т м тэкст Glánzbrokat m -(e)s, -e, Glanzstoff m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

глазе́т

(ад фр. glacé = глянцаваны)

парча з каляровай шаўковай асновай і вытканымі на ёй залатымі або сярэбранымі ўзорамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)