Гла́дкія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Гла́дкія
Р. Гла́дкіх
Д. Гла́дкім
В. Гла́дкія
Т. Гла́дкімі
М. Гла́дкіх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гла́дкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гла́дкі гла́дкая гла́дкае гла́дкія
Р. гла́дкага гла́дкай
гла́дкае		 гла́дкага гла́дкіх
Д. гла́дкаму гла́дкай гла́дкаму гла́дкім
В. гла́дкі (неадуш.)
гла́дкага (адуш.)		 гла́дкую гла́дкае гла́дкія (неадуш.)
гла́дкіх (адуш.)
Т. гла́дкім гла́дкай
гла́дкаю		 гла́дкім гла́дкімі
М. гла́дкім гла́дкай гла́дкім гла́дкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

люстра́на-гла́дкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. люстра́на-гла́дкі люстра́на-гла́дкая люстра́на-гла́дкае люстра́на-гла́дкія
Р. люстра́на-гла́дкага люстра́на-гла́дкай
люстра́на-гла́дкае		 люстра́на-гла́дкага люстра́на-гла́дкіх
Д. люстра́на-гла́дкаму люстра́на-гла́дкай люстра́на-гла́дкаму люстра́на-гла́дкім
В. люстра́на-гла́дкі (неадуш.)
люстра́на-гла́дкага (адуш.)		 люстра́на-гла́дкую люстра́на-гла́дкае люстра́на-гла́дкія (неадуш.)
люстра́на-гла́дкіх (адуш.)
Т. люстра́на-гла́дкім люстра́на-гла́дкай
люстра́на-гла́дкаю		 люстра́на-гла́дкім люстра́на-гла́дкімі
М. люстра́на-гла́дкім люстра́на-гла́дкай люстра́на-гла́дкім люстра́на-гла́дкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Гладкіх Людміла Васілеўна

т. 18, кн. 1, с. 372

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

камво́льны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да гатункаў гладкіх тонкіх шарсцяных тканін і вырабаў з іх.

Камвольныя тканіны.

К. камбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саркафа́г, ‑а, м.

У старажытных народаў — грабніца ў выглядзе труны (звычайна з каменя). У храме знайшлі старажытныя саркафагі, складзеныя з гладкіх каменных пліт. Штыхаў.

[Грэч. sarkophagos — літаральна пажыральнік мяса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камво́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Апрацаваны грэбенем для вырабу гладкіх тонкіх шарсцяных тканін (або пражы). // Выраблены з такой пражы. Камвольныя тканіны.

2. Прызначаны для вырабу тонкіх шарсцяных тканін. Камвольны камбінат.

[Ад ням. kammwolle — чэсаная воўна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каме́ньчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да камень (у 2 знач.); маленькі камень. Назбіраўшы кругленькіх гладкіх каменьчыкаў, .. [Ігнась] разаслаў халацік і пачаў гуляць. Мурашка.

•••

Кідаць каменьчыкі ў агарод чый гл. кідаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парке́т

(фр. parquet)

падлога з маленькіх гладкіх дошчачак, пакладзеных у выглядзе геаметрычных фігур, а таксама самі гэтыя дошчачкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геко́ны

(н.-лац. gekkonidae, ад малайск. geko)

сямейства яшчарак з будовай пальцаў, прыстасаванай да поўзання па гладкіх сценах; пашыраны пераважна ў тропіках і субтропіках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)