герко́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
герко́н |
герко́ны |
| Р. |
герко́на |
герко́наў |
| Д. |
герко́ну |
герко́нам |
| В. |
герко́н |
герко́ны |
| Т. |
герко́нам |
герко́намі |
| М. |
герко́не |
герко́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
герко́н
[ад гер(метычны) кан(такт)]
пераключальнік са спружыннымі кантактамі з ферамагнітнага матэрыялу, змешчанымі ў герметызаваны шкляны балон, якія стыкаюцца пад уплывам магнітнага поля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)