ген- (генеральны) General-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ге́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ге́н ге́ны
Р. ге́на ге́наў
Д. ге́ну ге́нам
В. ге́н ге́ны
Т. ге́нам ге́намі
М. ге́не ге́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ген, -на м., биол. ген

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ген биол. ген, род. ге́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ген...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. генеральны, напр.: генплан, генштаб, генпадрадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ген, -а, мн. -ы, -аў, м.

Структурная і функцыянальная адзінка спадчыннасці, якая кантралюе развіццё пэўнай прыкметы ці ўласцівасці.

|| прым. ге́нны, -ая, -ае.

Генная інжынерыя (канструяванне новых спалучэнняў генаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ген...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову генеральны, напрыклад: генплан, генсавет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ген, ‑а, м.

Элементарная адзінка спадчыннага рэчыва, з дапамогай якога прыметы і ўласцівасці бацькоў перадаюцца нашчадкам.

[Грэч. genos — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gene

[dʒi:n]

n., Biol.

ген, ге́на m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gen, ~u

м. біял. ген

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)