гено́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гено́мны |
гено́мная |
гено́мнае |
гено́мныя |
| Р. |
гено́мнага |
гено́мнай
гено́мнае |
гено́мнага |
гено́мных |
| Д. |
гено́мнаму |
гено́мнай |
гено́мнаму |
гено́мным |
| В. |
гено́мны (неадуш.)
гено́мнага (адуш.) |
гено́мную |
гено́мнае |
гено́мныя (неадуш.)
гено́мных (адуш.) |
| Т. |
гено́мным |
гено́мнай
гено́мнаю |
гено́мным |
гено́мнымі |
| М. |
гено́мным |
гено́мнай |
гено́мным |
гено́мных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гено́м, -у, м.
Сукупнасць генаў, якія змяшчаюцца ў адзінарным наборы храмасом дадзенага арганізма.
Мутацыя геному.
|| прым. гено́мны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГЕНО́М
(англ. genome ад грэч. genos род, паходжанне),
адзінарны (гаплоідны) набор храмасом з лакалізаванымі ў ім генамі; асн. генет. і фізіял. сістэма дадзенага віду арганізмаў. У адрозненне ад генатыпа геном уяўляе сабой характарыстыку віду, а не асобнага арганізма. У гаплафазе дыплоіда кожная клетка мае 1 геном, у дыплафазе — 2 (адзін уведзены ў зіготу жаночай, другі — мужчынскай гаметай). Выключэнне складаюць паліплоідныя формы. Пры аддаленай гібрыдызацыі магчыма атрыманне алапаліплоідаў (напр., гібрыды ад скрыжавання пшаніцы і жыта), якія нясуць розныя геномы. Для вызначэння колькасці і падабенства геномаў у розных відаў выкарыстоўваюць геномны аналіз.
т. 5, с. 158
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)