гваздзі́ка, -і, ДМ -дзіцы, ж., зб.

Высушаныя бутоны гваздзіковага дрэва, якія выкарыстоўваюцца як прыправа.

|| прым. гваздзіко́вы, -ая, -ае.

Г. алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гваздзі́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гваздзі́ка
Р. гваздзі́кі
Д. гваздзі́цы
В. гваздзі́ку
Т. гваздзі́кай
гваздзі́каю
М. гваздзі́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гваздзі́ка ж. (пряность) гвоздика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гваздзі́ка, ‑і, ДМ ‑дзіцы, ж., зб.

Высушаныя бутоны кветак гваздзіковага дрэва, якія скарыстоўваюцца як прыправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гваздзі́ка ж. (прыправа) Gewürznelke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гваздзі́ка

(ад гваздзік)

высушаныя бутоны кветак гваздзіковага дрэва, якія выкарыстоўваюцца як прыправа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рабатка з гваздзіка турэцкага 4/360—361 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гвозди́каII (пряность) гваздзі́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гваздзі́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гваздзі́к гваздзікі́
Р. гваздзіка́ гваздзіко́ў
Д. гваздзіку́ гваздзіка́м
В. гваздзі́к гваздзікі́
Т. гваздзіко́м гваздзіка́мі
М. гваздзіку́ гваздзіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

clove [kləʊv] n.

1. гваздзі́ка (прыправа)

2. до́лька/зубо́к часнаку́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)