га́ўканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. га́ўканне
Р. га́ўкання
Д. га́ўканню
В. га́ўканне
Т. га́ўканнем
М. га́ўканні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ўканне ср.

1. га́вканье, лай м.; тя́вканье;

2. разг., перен. тя́вканье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ўканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гаўкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Мурза.. з гучным гаўканнем накінулася на мядзведзя і давай ірваць яго зубамі за заднія ногі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ўканне н. Gebéll n -(e)s, Gebélle n -s, Gekläff m -(e)s, Gekläffe n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

га́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Брахаць (пра сабаку).

2. перан. Паклёпнічаць, нагаворваць (пра зламысных людзей; разм.).

|| аднакр. га́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. га́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́вканье га́ўканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

yap​1 [jæp] n.

1. брэх, га́ўканне, ця́ўканне

2. slang рот

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тявканье га́ўканне, -ння ср., дзя́ўканне, -ння ср., ця́ўканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Húndegekläff

n -es га́ўканне, цяўканне (сабакі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gekläff

n -(e)s га́ўканне, цяўканне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)