гато́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
гато́ва - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гато́ва

1. нареч. гото́во;

2. в знач. безл. сказ. гото́во;

◊ раз-два і г. — раз-два и гото́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гато́ў

прэдыкатыў

гато́ў
гато́ва
гато́вы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гато́ва, гато́ў прысл гл гатовы

1.гато́вы

1. fértig, beréit, Fértig-; beéndigt (закончаны); кул gar;

гато́вая вы́рабы Fértigwaren pl;

гато́ва да засяле́ння bezúgsfertig, schlüsselfertig (пра дом, кватэру);

2. (схільны да чаго-н) genéigt, wíllig, beréit, beréitwillig;

быць гато́вам да чаго-н zu etw. (D) beréit sein;

ён гато́ва на ўсё er ist zu állem beréit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гото́во нареч., безл., в знач. сказ. гато́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гато́вы, -ая, -ае; гато́ў, гато́ва.

1. да чаго і з інф. Які зрабіў усе неабходныя прыгатаванні.

Г. да ад’езду.

2. на што або з інф. Які схільны зрабіць што-н., з якім можа што-н. адбыцца.

Г. памагаць садзіць бульбу.

Бульба гатова зацвісці.

3. Канчаткова зроблены, годны для ўжывання, выкарыстання.

Абед г.

Гатовыя дэталі.

На ўсім гатовым (наз.).

4. толькі кар. ф., у знач. вык. Выражае канчатковы вынік якога-н. дзеяння або стану і ўжыв. ў знач.:

а) памёр, сканаў;

б) зусім п’яны (разм.).

Ужо гатоў!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

All aboard!

а) Усе́ сяда́ць!

б) Гато́ва! (усе́ се́лі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grub​1 [grʌb] n.

1. zool. лічы́нка, ву́сень

2. infml е́жа;

Grub’s up! Яда гатова!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цяп, выкл. (разм.).

1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння рэзкіх удараў па чым-н. цвёрдым (пры сячэнні).

2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цяпаць—цяпнуць.

Цяп за руку.

◊

Цяп-ляп — ужыв. для абазначэння хуткага, але неахайнага выканання работы; абы-як.

Цяп-ляп і гатова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мі́цілка ’спрытная жанчына, якая хаця і не злодзей, але гатова падхапіць усё тое, што ляжыць навідавоку’ (КЭС, лаг.). Да міту́к (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)