Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гарнізо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Вайсковыя часці, размешчаныя ў якім-н. населеным пункце, крэпасці.
|| прым.гарнізо́нны, -ая, -ае.
Гарнізонная служба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гарнізо́нм. гарнизо́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарнізо́н, ‑а, м.
Воінскія часці, размешчаныя ў якім‑н. населеным пункце, крэпасці. Рашучыя дзеянні брэсцкага гарнізона зрабілі настолькі моцнае ўражанне на фашысцкіх ваяк, што яны ўсю ноч чакалі наступлення з боку гарнізона крэпасці.«Беларусь».// Умацаваны населены пункт, крэпасць, дзе размяшчаюцца гэтыя воінскія часці. Партызаны дзень і ноч вялі баі, выкурваючы гітлераўцаў з гарнізону.Шахавец.
[Фр. garnison.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГАРНІЗО́Н
(франц. garnison) 1) вайсковыя часці, ваенна-навуч. і інш.ваен. ўстановы, размешчаныя пастаянна ці часова ў пэўным населеным пункце або раёне з вызначанымі межамі. У гарнізоне назначаюць нач., яго намеснікаў, ваен. каменданта і інш. службовых асоб; арганізуюць гарнізонную і каравульную службы.
2) Войскі (падраздзяленні),
што абараняюць пэўны апорны пункт (напр., доўгатэрміновае абарончае збудаванне, крэпасць).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
гарнізо́нмвайск Besátzung f -, -en (крэпасці); Garnisón f -, -en, Stándort m -(e)s, -e (горада);
нача́льнік гарнізо́на Stándortälteste (sub) m -n, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
гарнізо́н
(фр. garnison)
вайсковыя часці, размешчаныя ў якім-н. населеным пункце, крэпасці або ўмацаваным раёне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Гарнізо́н ’гарнізон’ (БРС). Рус.гарнизо́н, укр.гарнізо́н. Паводле Фасмера (1, 394), з ням.Garnison (< франц.) або франц.garnison. Шанскі (1, Г, 32) першакрыніцай лічыць франц. мову. У бел. і ўкр. мовах слова, відаць, з’явілася праз рус. пасрэдніцтва.