Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гарну́ццанесов.
1. прижима́ться; ласка́ться; льну́ть;
дзіця́ го́рнецца да ма́ці — ребёнок прижима́ется (льнёт, ласка́ется) к ма́тери;
2.перен. (да чаго) быть скло́нным (к чему), увлека́ться (чем);
ён не ве́льмі ~ну́ўся да му́зыкі — он не о́чень увлека́лся му́зыкой;
3.перен. (искать сближения) влечь, привлека́ть;
ён го́рнецца да гэ́тай дзяўчы́ны — его́ влечёт к э́той де́вушке;
свой да свайго́ го́рнецца — своего́ к своему́ влечёт;
4.страд. выгреба́ться; сгреба́ться; см. гарну́ць 1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарну́цца, гарнуся, горнешся, горнецца; незак.
1. Набліжацца, падсоўвацца да чаго‑н. Гарнуцца да агню.
2. Пяшчотна туліцца, лашчыцца да каго‑н. Аксана, смеючыся, горнецца да Кастуся.Галавач.//перан. Мець цягу да каго‑н., сімпатызаваць каму‑н. Да Васіля Ганна ласкавейшая, не тоіць, нават нібы знарок паказвае, што горнецца да яго.Мележ.//перан. Шукаць збліжэння з кім‑н. (з пэўнай мэтай, па пэўных прычынах). Бедны да беднага горнецца, а багаты ад каго хочаш адвернецца.Прыказка.
3. Мець схільнасць, ахвоту да чаго‑н., захапляцца чым‑н. — Не пойдзем! — піскнуў Раман Канапелька, які не вельмі гарнуўся да працы.Гурскі.
4.Зал.да гарнуць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарну́цца
1. (туліцца, лашчыцца) sich ánschmiegen (да каго-н. an A);
2. (мець схільнасць да чаго-н.) néigen vi (zu D); sich begéistern (für A)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
падхілі́цца, ‑хіліцца; зак.
Загарнуцца, гарнуцца сваімі краямі ўнутр або пад што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́шчыцца, -шчуся, -шчышся, -шчыцца; незак., да каго і без дап.
3 ласкаю гарнуцца да каго-н.; старацца ласкай выклікаць ласку ў адказ.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Віну́ць ’прыгалубіць, прыгортваць, прысвойваць, абгортваць’ (Нас.), віну́цца ’гарнуцца, хіліцца, туліцца’; ’быць старанным, руплівым’; ’прыставаць’ (Гарэц., Нас.). Польск.winąć ’віцца’, winnąć się ’слацца, абвалаквацца’; ’круціцца’, чэш.кніжн.vinouti ’прыціскаць’, vinouti se ’туліцца, гарнуцца’, славац.vinúť ’туліць, прыгарнуць (да сябе)’, vinúť sa ’туліцца, гарнуцца’; ’кружыцца вакол чаго-небудзь’; ’узнімацца, віцца вакол чаго-небудзь’; ’ціха выходзіць з сярэдзіны (пра гук)’, серб.-харв.ви́нути ’вільнуць (хвастом)’; ’узняць, ускінуць’, ви́нути се ’ўзляцець, узняцца’. Прасл.vinǫti. Утворана пры дапамозе суф. ‑nǫ ад дзеяслова viti ’віць’ (гл.). У гэтай лексеме суф. ‑nǫ‑ не мае значэння аднаразовасці.