гармо́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. гармо́нь гармо́ні
Р. гармо́ні гармо́ней
гармо́няў
Д. гармо́ні гармо́ням
В. гармо́нь гармо́ні
Т. гармо́нню гармо́нямі
М. гармо́ні гармо́нях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гармо́нь ж., разг. гармо́нік, -ка м., гармо́нь, -ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гармо́нь, ‑і, ж.

Тое, што і гармонік (у 1 знач.). Разняў гармонь танкіст удалы Ды як націсне на басы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гармо́нік м, гармо́нь м Harmónika f -, -s, Zíehharmonika f;

губны́ гармо́нік Múndharmonika f;

скла́сці гармо́нікам in Fálten légen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

су́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; незак., што.

Разм. Хмурыць (бровы). Змітро падае мне гармонь, супіць бровы: — Ты, музыкант, марш дамоў! Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гармо́ника ж., муз. гармо́нік, -ка м., гармо́нь, -ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гармо́шка ж., разг. гармо́нік, -ка м., гармо́нь, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гармо́ня ’гармонік’ (Сцяц.). Параўн. рус. дыял. гармония (СРНГ, 6, 145). Для рус. гармо́нь ’тс’. Шанскі (1, Г, 31) лічыць зыходным дыял. гармо́ния ’гармонік’. Гармо́нь, гармо́ня гэта «скарочаныя» формы да гармо́нія (гл.), запазычанага з польск. harmonia.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гармо́нік ’гармонік’ (БРС, Касп., Шат.), ’малы губны гармонік’ (Сцяц.). Дысіміляцыяй (м — н > м — л) з гармо́нік узнікла гармо́лік (Шат.); параўн. рус. дыял. гармо́ль ’тс’ (СРНГ, 6, 144). Рус. гармо́ника, гармо́нь. Запазычанне з ням. Harmonika (< англ.). Гл. Фасмер, 1, 394; Шанскі, 1, Г, 30. Няясна, як у бел. мове ўзнікла слова м. р.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гармо́нік м.

1. гармо́ника ж.; гармо́шка ж., гармо́нь ж.;

2.: ~кам гармо́шкой; гармо́никой;

бо́ты ~кам — сапоги́ гармо́шкой (гармо́никой);

○ губны́ г. — губна́я гармо́ника (гармо́шка)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)