гарлавы́ гл. горла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарлавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гарлавы́ гарлава́я гарлаво́е гарлавы́я
Р. гарлаво́га гарлаво́й
гарлаво́е		 гарлаво́га гарлавы́х
Д. гарлаво́му гарлаво́й гарлаво́му гарлавы́м
В. гарлавы́ (неадуш.)
гарлаво́га (адуш.)		 гарлаву́ю гарлаво́е гарлавы́я (неадуш.)
гарлавы́х (адуш.)
Т. гарлавы́м гарлаво́й
гарлаво́ю		 гарлавы́м гарлавы́мі
М. гарлавы́м гарлаво́й гарлавы́м гарлавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарлавы́ горлово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарлавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да горла (у 1 знач.). Гарлавы храсток.

2. Нізкі, здаўлены (пра голас). І раптам стук кулака па стале разлёгся, як рэха, у бязлюднай карчме, а за ім гарлавы крык: — Так, Шчыгельчык, ці не? Кажы!.. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарлавы́ Kehl-, Kéhlkopf-; Hals-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́рла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Храстковая трубка ў пярэдняй частцы шыі, якая з’яўляецца пачаткам стрававода і дыхальных шляхоў.

У горле перасохла.

Браць за г. (таксама перан.: сілай прымушаць рабіць што-н.). Г. перагрызці (таксама перан.: бязлітасна расправіцца з кім-н. са злосці).

2. Агульная назва зева, глоткі і гартані.

Хвароба г.

3. Верхняя звужаная частка пасудзіны.

Г. збана.

4. Вузкі выхад з заліва, вусце (спец.).

◊

Прыстаць з нажом да горла — назойліва патрабаваць.

Прамачыць горла — трохі выпіць.

Стаяць папярок горла — вельмі замінаць.

У горла не лезе — зусім не хочацца есці.

З горла лезе (разм., неадабр.) — вельмі многа мець чаго-н.

На ўсё горла (разм.) — з усёй сілы (спяваць, крычаць).

Па горла (разм.) — Надта многа.

Работы па горла.

Яды хапае па горла.

Стаяць косткай у горле (разм., неадабр.) — не даваць спакою, перашкаджаць.

|| прым. гарлавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горлово́й гарлавы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарта́нны, -ая, -ае.

1. гл. гартань.

2. Пра гукі: раскацісты, гарлавы.

Гартанная мова.

|| наз. гарта́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

guttural [ˈgʌtərəl] adj. ling. гарта́нны, гарлавы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

throaty

[ˈӨroʊti]

adj.

1) гарта́нны

a throaty sound — гарта́нны гук

2) гарлавы́

a throaty voice — гарлавы́ го́лас

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)