гарбава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гарбава́ты гарбава́тая гарбава́тае гарбава́тыя
Р. гарбава́тага гарбава́тай
гарбава́тае		 гарбава́тага гарбава́тых
Д. гарбава́таму гарбава́тай гарбава́таму гарбава́тым
В. гарбава́ты (неадуш.)
гарбава́тага (адуш.)		 гарбава́тую гарбава́тае гарбава́тыя (неадуш.)
гарбава́тых (адуш.)
Т. гарбава́тым гарбава́тай
гарбава́таю		 гарбава́тым гарбава́тымі
М. гарбава́тым гарбава́тай гарбава́тым гарбава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарбава́ты слегка́ горба́тый; (о человеке — ещё) суту́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі сагнуты; злёгку згорблены. Гарбаватая фігура. Гарбаваты нос. □ Відаць, як падаюць.. сукаватыя дубы, гарбаватыя бярозы, асіны. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбава́ты étwas búckelig, étwas gebückt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сутулова́тый суту́лаваты, гарбава́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суту́лый суту́лы, гарбава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбава́тасць ж. горба́тость; суту́лость; см. гарбава́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gedúckt

1.

a суту́лы, гарбава́ты

mit ~em Haupt — з апу́шчанай галаво́ю

2.

adv зго́рбіўшыся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)