гараджа́нін, -а, мн. -джа́не і (з ліч. 2, 3, 4) -джа́ніны, -джа́н, м.

Жыхар горада (у 1 знач.).

|| ж. гараджа́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гараджа́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гараджа́нін гараджа́не
Р. гараджа́ніна гараджа́н
Д. гараджа́ніну гараджа́нам
В. гараджа́ніна гараджа́н
Т. гараджа́нінам гараджа́намі
М. гараджа́ніне гараджа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гараджа́нін м. горожа́нин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гараджа́нін, ‑а; мн. ‑джане, ‑джан; м.

Жыхар горада (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гараджа́нін м. Städter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

горожа́нин гараджа́нін, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

burgher [ˈbɜ:gə] n. dated гараджа́нін; бю́ргер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

town-dweller [ˈtaʊnˌdwelə] n. гараджа́нін; гараджа́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гараджа́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да гараджанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бю́ргер, ‑а, м.

1. Уст. Гарадскі жыхар; гараджанін (у Германіі і некаторых іншых краінах).

2. перан. Абывацель, мешчанін.

[Ням. Bürger.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)