га́ненне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. га́ненне
Р. га́нення
Д. га́ненню
В. га́ненне
Т. га́неннем
М. га́ненні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гане́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гане́нне гане́нні
Р. гане́ння гане́нняў
Д. гане́нню гане́нням
В. гане́нне гане́нні
Т. гане́ннем гане́ннямі
М. гане́нні гане́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гане́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Праследаванне з мэтай прыгнёту, забароны чаго-н.

Падвергнуць ганенню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гане́нне ср. гоне́ние, пресле́дование, тра́вля ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ненне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ганіць.

гане́нне, ‑я, н.

Жорсткае праследаванне, рэпрэсіі. Пачаліся жорсткія ганенні на маці: арышты, катаванні ў палявой жандармерыі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гане́нне н Verfólgung f -, -en, Bedrückung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гане́нне н (асуджэнне, абгавор) Schmähung f -, -en, Míssbilligung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

астракі́зм, -у, м. (кніжн.).

1. У Старажытнай Грэцыі — выгнанне небяспечных для дзяржавы грамадзян, што вырашалася шляхам тайнага галасавання.

2. перан. Выгнанне, ганенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гоне́ние гане́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

persecution [ˌpɜ:sɪˈkju:ʃn] n.

1. прасле́даванне, гане́нне

2. даку́члівасць, прыстава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)